طبایی: تا وقتی که فیلم «تلقین» را چند بار نبینید، متوجه داستان نمی شوید/ هاشمی: نولان علاقه زیادی به گیم دارد

به گزارش سراج24، دومین نشست فیلم بازی با موضوع تاثیر منطق گیم بر فیلم تلقین ساخته کریستوفر نولان در حوزه هنری برگزار شد.

سید رحیم هاشمی پژوهشگر گیم در این نشست با اشاره به مفهوم گیم‌پلی مطرح کرد: اتفاق مهم آن است که در حال حاضر گیم‌پلی بازی‌ها وارد سینما شده است. گیم‌پلی یعنی هر آنچه که در بازی اتفاق می‌افتد و کمکی است برای درک اتفاقاتی که در بازی رخ می‌دهد. می‌توان گفت استفاده از مکانیزم‌های گیم‌پلی به روایت در درون گیم کمک می‌کند. تاثیر گیم در سینما را می‌توان از دو منظر منطق گیم و درباره گیم بودن بررسی کرد.

وی ادامه داد: نویسنده کتاب از گیم تا فیلم اعتقاد دارد فیلم تلقین یک پازل گیم است و بازی‌های پازلی غیر خطی هستند. می‌توان گفت پیرنگ‌های پیچیده از تعاملات گیمی ایجاد می‌شوند. برای همین گیمرها افراد پیچیده‌ای هستند. ورود سینما به حوزه گیم به این خاطر است که گیم‌ها در جامعه نقش پر رنگ‌تری ایفا می‌کنند. 

پژوهشگر حوزه گیم با اشاره به ذهن گیمرها و مواجهه‌ی آن‌ها با پازل‌های پیچیده بیان کرد: گیمرها به دلیل تجربه برخورد با بازی‌ها منطق پیچیده‌تری دارند، در حالی که در مخاطبان سینما این گونه نیستند. در گیم برای رسیدن به مرحله‌ی بالاتر باید تکرار انجام دهید و یک مرحله را بارها تکرار کنید و با این تکرار کار جدید یاد بگیرید. با هر بار دیدن «تلقین» نیز همانند گیم می‌توانیم چیز جدیدی را یاد بگیریم. این امر به خاطر اِلمان‌های زیادی است که این فیلم از گیم برداشته است.

سید علیرضا طبایی پژوهشگر سینما نیز در جلسه نقد فیلم تلقین بیان کرد: فیلم را در سه مبحث می‌توان تحلیل کرد، اول خود فیلم، دوم جهان فیلم و سوم تلاقی فیلم با دنیای گیم. با دیدن چند باره فیلم می‌توانیم هر بار نکته جدیدی یاد بگیریم. این به خاطر کارگردان است که با فرم و فناوری و محتوا توانسته است این کار را انجام دهد تا مخاطب نفهمد در کجای فیلم قرار دارد و چه می‌کند.

وی افزود: فیلم دو پهلو ساخته شده است. سوال این است که چرا کارگردان این کار را انجام داده و فیلمی پیچیده ساخته است. به همین علت شما متوجه داستان نمی‌شوید تا زمانی که چند بار فیلم را نگاه کنید.

پژوهشگر حوزه سینما با اشاره به لایه اول فیلم تلقین مطرح کرد: لایه اول یا پیام فیلم در واقع نشان‌دهنده‌ی این است که قدرت‌های بزرگ ذهن ما را مدیریت می‌کنند. فیلم می‌گوید قدرت‌های بزرگ از طریق رسانه‌ها ذهن ما را کنترل می‌کنند تا بتوانند به مقاصدی که خود مدنظر دارند برسند.

وی ادامه داد: نولان در درون فیلم هر کاراکتر را به نوعی در نقش عوامل ساخت یک فیلم در نظر گرفته است. مثلا سوزو که تهیه کننده است یا شخصیت دی کاپریو که نقش کارگردان را به نوعی ایفا می‌کند.

علیرضا طبایی در بخش دیگری از صحبت خود به مباحث روانشناختی فیلم به خصوص تاثیر پذیری از نظریات یونگ پرداخت و اشاره کرد: فیلم تحت تاثیر نظریات یونگ به ویژه نظریه ناخودآگاه جمعی است. وجود کهن الگو منجی که یونگ معتقد است یک پدیده روانی است نیز بخش دیگری از نظرات یونگ است که در فیلم نیز به آن اشاره می‌شود.

طبایی در ادامه به وجود این نظریه که فیلم نشان دهنده‌ی جهان‌های موازی است و نه جهان خواب اشاره کرد و گفت: فضای فیلم نشان‌دهنده‌ی جهان‌های دیگر است، همچون نشان دادن برزخ، گویی که فیلم اطلاعاتی از آینده دارد و می‌داند که این اتفاقات رخ خواهد داد و این اطلاعات را در قالب فیلم در اختیار مخاطب می‌گذارد.

سید رحیم هاشمی در بخش جمع بندی تحلیل فیلم تلقین خاطر نشان کرد: نولان علاقه زیادی به گیم دارد و فیلم تلقین شبیه به هزارتو ساخته شده است که یکی از مدل‌های پایه‌ای و ساده در ساختن گیم‌های معمایی است.

وی ادامه داد: خیلی از فیلم‌ها به مرز واقعیت و خیال پرداخته‌اند و به گونه‌ای وانمود می‌کنند که انگار ما در این دو جهان گم شده‌ایم و نمی‌دانیم در کجا هستیم. فیلم تلقین نبوغ نولان را نشان می‌دهد که چگونه می‌توانیم هزارتویی که ساخته‌ی دنیای گیم است را در فیلم به نمایش در آوریم، همچون نمایش زمان که در منطق گیم کاملا متفاوت از واقعیت است و نولان این را در فیلم به خوبی نمایش داده است.

گفتنی است نشست‌های تخصصی فیلم بازی پیرامون نگاه و تاثیرات متقابل دنیای گیم و فیلم برگزار می‌شود.

گزارش تصویری

انتهای پیام/